Dus jij dacht dat je bij een kinderopvangorganisatie werkte? Dat je pedagogisch medewerker bent, ‘m’ dan wel ‘v’? Jij dacht dat je een baan had? Een manier om je brood mee te verdienen, met ‘toevallig’ dat waar je zo goed in bent: kinderen. Jij denkt dat je je werk goed doet als zij blij zijn, als er geen ongelukken gebeuren, als de ouders geen klachten hebben? Dan zit je er behoorlijk naast. Niet zo’n beetje ook.

Je bent veel meer dan dat. En doet veel meer dan je denkt. En nee: het is niet raar dat je dat tot nu toe nog niet wist. We weten het zelf ook pas sinds kort.

Dat komt: tot nu toe kwam het uit onze tenen. Uit ons hart. Uit elke vezel, uit elke cel in ons lichaam. Het ging – daarom – ook gewoon vanzelf. Zonder erbij na te denken hebben we een geweldige club neergezet, die op veel meer vlakken nog veel unieker is dan we zelf ooit in de gaten hebben gehad.

Vanuit een gebrek, vanuit een behoefte die we zelf als ouders voor onze kinderen hadden, vanuit pure liefde hebben we blijkbaar een ‘gat in de markt aangeboord’ -zoals dat dan heet. In dure marketingtaal.

En nu zijn we een serieus bedrijf. Waar anderen van afkijken, of ons in elk geval nauwlettend in de gaten houden.

Waar ouders met liefde hun kinderen naartoe brengen, elke dag weer. Of ze nu 3 maanden zijn, 6 jaar, 14 of zelfs 18 (en dan komen ze gelukkig inmiddels zelf, natuurlijk). Ze doen dat omdat ze iets voelen, zonder het te snappen. En dat hoeft ook niet – als wij het zelf maar weten.

Wat ze voelen is dat we niet (alleen) hun kinderen opvangen, maar juist hen zélf ontlasten. Het kind is het probleem niet. Dat kan bij elke opvang terecht. Op elke straathoek zo’n beetje, tegenwoordig. Het kind is geen ‘product’. Het kind is geen probleem. Het kind weet niet beter. Het kind wil er ook niks van weten. Het kind wil lekker kind zijn.

Het probleem is dat ouders moeten werken. Of willen werken. Of niet anders kunnen dan werken.

Het is hún probleem.

Waarvoor ze de één na best mogelijke oplossing zoeken – op henzelf na. Waarvoor ze het liefst een kopie van zichzelf hadden gevonden. Waar wij liefdevol op aanhaken en een gelijkwaardig alternatief voor aandragen: een plek waar kinderen zichzelf kunnen zijn, precies als thuis. En waar wij voor een paar uur per dag de Grote Verantwoordelijkheid nemen om de ouders te vervangen.

We passen niet op.
We zijn geen nanny’s.
We zijn geen pedagogisch medewerkers.
We zijn de ouders zélf – voor 4, 6 of soms zelfs 8 uur per dag.

Als – inmiddels – serieus bedrijf, zeg maar gerust: een heus ‘merk’, hebben we ook een missie. Een visie. We staan ergens voor, we geloven ergens in. We ademen wat we zijn. We doen wat we zeggen, we zeggen wat we doen. Wat is dat dan, wil je weten? Diep van binnen weet je het al. Anders had je je hier niet zo thuis gevoeld. Al niet zo lang gewerkt. En had je hier ook niet gesolliciteerd. Anders had je je eigen kinderen hier niet naartoe gebracht.

Dus gaan we je niet vermoeien met wollige taal, uit een businessplan. Wat we wel graag meegeven, zijn onze kernwaarden. De drie redenen waarom we allemaal, dus ook jij, elke dag weer uit ons bed komen om er bij UniKidz iets bijzonders van te maken.

We zijn Liefdevol.
We houden van Vrijheid.
En we zijn altijd Oprecht.

Je herkent ze vast wel. Ze komen vast bij je binnen. In je buik, in je hart.