Als je een baan bij UniKidz als werk ziet, dan gaat er iets goed mis.

“Van je hobby je werk maken” – wie droomt er niet van? Voor de meesten blijft het bij dromen, maar hier bij UniKidz zijn wij er aan gewend om dromen waar te maken. Dat zit in onze genen, dat zit in de stopverf van ons gebouw, dat staat nog net niet getatoeëerd op ons voorhoofd.

Dus dat ‘werken bij’ vinden we eigenlijk maar een raar zinnetje.

De meeste mensen die hier werken, zien dat niet als een baan. Ze beschikken over een bepaald talent, en dat talent mogen ze ‘toevallig’ overbrengen op de nieuwe generatie. Dat ze dat doen als pedagogisch medewerker, is eigenlijk bijzaak. Zo hebben we hier een hele bonte groep rondlopen, de een nog gekker dan de ander: acteurs, theaterdocenten, acrobaten, rugbycoaches, basketbaltrainers, karateka’s, zangeressen, musicalsterren, hackers, gamedeveloppers, amazones en prima ballerina’s. En ja ze zijn gediplomeerd, natuurlijk!

Is dat alleen maar omdat wij zelf ons werk niet als werk willen zien? Of omdat we alleen maar van bijzondere mensen houden en ons graag omringen met vogels van diverse pluimage? Nee, het heeft te maken met onze diepgewortelde opvatting over kinderopvang. Dat moet namelijk anders, en dat kan anders – dat hebben wij inmiddels al aangetoond met verschillende locaties waar zo’n 2.000 kinderen elke dag weer groeien en nieuwe dingen leren van onze getalenteerde medewerkers.

Hoe wij denken? Hoe wij werken? Hoe wij leven? Hoe wij ademen? Waar wij elke dag weer met plezier voor opstaan? Dat hebben we ooit een keer voor onszelf opgeschreven. Je leest het hier, in ons Manifest. Lees het vast, en als het iets met je doet: leer het dan maar alvast uit je hoofd. Als je je hobby bij ons komt uitvoeren, moet je het sowieso onderschrijven, ondertekenen.